-
1 famosus
I.In a good sense, famous, renowned (not ante-Aug.):II.famosae mortis amor,
Hor. A. P. 469:mors Junii Blaesi,
Tac. H. 3, 38:vir secundis adversisque juxta famosus,
id. ib. 1, 10:urbs (Hierosolyma),
id. ib. 5, 2 init.:equi,
Suet. Calig. 19:victoria,
Flor. 3, 7, 6 Duk.; App. M. 11, p. 267:causa (with pulchra),
Plin. Ep. 6, 23, 1; 2, 11, 1; 9, 13, 11.— Sup.:templum,
Vulg. 2 Macc. 2, 23.—In a bad sense.A.Infamous, notorious (class.): qui etiam me miserum famosum facit flagitiis suis, Plaut. Fragm. ap. Non. 305, 28: me ad famosas vetuit mater accedere, i. e. meretrices, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 68, 277; cf. Cic. Fragm. ap. Non. 306, 5 (Rep. 4, 6 ed. Mos.):B.famosam veneficiis Martinam,
Tac. A. 3, 7; Cato ap. Gell. 9, 12, 7; cf.: et formosus homo fuit et famosus, Lucil. ap. Non. 305, 31:famosa impudensque largitio regis,
Sall. J. 15, 5:Hymen,
Ov. H. 9, 134 al. —Esp. law t. t., without reputation, Cod. 5, 40, 9; cf. infamia.—Transf., actively, defamatory, slanderous, scandalous (perh. not ante-Aug.):cognitionem de famosis libellis tractavit,
libels, Tac. A. 1, 72:probris,
id. ib. 11, 25:delationibus,
id. ib. 4, 41; so,libelli,
Suet. Aug. 55; cf.:de injuriis et libellis famosis,
Dig. 46, tit. 10; Cod. Th. 9, 34, 7; Cod. Just. 9, 36, 1:carmen,
a lampoon, pasquinade, Hor. Ep. 1, 19, 31:epigrammata,
Suet. Caes. 73.— Sup., App. Mag. p. 324; Spart. Hadr. 15.— Adv.: fāmōse (acc. to I.), with fame or glory (post-class. and very rare), Aur. Vict. Caes. 20 med.—Comp.:morbum famosius curare,
Tert. adv. Marc. 1, 22. -
2 adversa
ad-verto (archaic advor-), ti, sum, 3, v. a., to turn a thing to or toward a place (in this signif., without animus; mostly poet.; syn.: observare, animadvertere, videre, cognoscere).I.Lit.A.In gen., with in or dat.:B.illa sese huc advorterat in hanc nostram plateam,
Ter. Eun. 2, 3, 51:in quamcunque domus lumina partem,
Ov. M. 6, 180; cf. id. ib. 8, 482:malis numen,
Verg. A. 4, 611:huc aures, huc, quaeso, advertite sensus,
Sil. 16, 213; cf. id. 6, 105.—Esp., a naut. t. t., to turn, direct, steer a ship to a place:II.classem in portum,
Liv. 37, 9 Drak.:terrae proras,
Verg. A. 7, 35; id. G. 4, 117 al.:Colchos puppim,
Ov. H. 12, 23.— Absol.:profugi advertere coloni,
landed, Sil. 1, 288;hence also transf. to other things: aequore cursum,
Verg. A. 7, 196:pedem ripae,
id. ib. 6, 386:urbi agmen,
id. ib. 12, 555: adverti with acc. poet. for verti ad:Scythicas advertitur oras,
Ov. M. 5, 649 (cf. adducor litora remis, id. ib. 3, 598, and Rudd. II. p. 327).Fig.A.Animum (in the poets and Livy also animos, rarely mentem) advertere; absol., or with adv. or ad aliquid, or alicui rei, to direct the mind, thoughts, or attention to a thing, to advert to, give attention to, attend to, to heed, observe, remark:B.si voles advortere animum, Enn. ap. Var. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.): facete advortis animum tuum ad animum meum,
Plaut. Mil. 1, 1, 39:nunc huc animum advortite ambo,
id. ib. 3, 1, 169:advertunt animos ad religionem,
Lucr. 3, 54:monitis animos advertite nostris,
Ov. M. 15, 140:animum etiam levissimis rebus adverterent,
Tac. A. 13, 49.—With ne, when the object of attention is expressed:ut animum advertant, ne quos offendant,
Cic. Off. 2, 19, 68:adverterent animos, ne quid novi tumultūs oriretur,
Liv. 4, 45.—Animum advertere, to observe a thing by directing the mind to it, to observe, to notice, to remark, to perceive (in the class. period contracted to animadvertere, q. v.).—Constr. with two accusatives, animum advertere aliquid (where aliquid may be regarded as depending on the prep. in comp., Roby, § 1118, or on animum advertere, considered as one idea, to observe), with acc. and inf., or rel. clause (the first mode of construction, most frequent with the pronouns id, hoc, illud, etc., is for the most part ante-class., and appears in Caes., Cic., and Sall. as an archaism):C.et hoc animum advorte,
Plaut. Ps. 1, 3, 43:hanc edictionem,
id. ib. 1, 2, 10:haec animum te advertere par est,
Lucr. 2, 125:animum adverti columellam e dumis eminentem,
Cic. Tusc. 5, 23, 65; id. Inv. 2, 51, 153:Postquam id animum advertit,
Caes. B. G. 1, 24; 4, 12:quidam Ligus animum advortit inter saxa repentīs cocleas,
Sall. J. 93, 2. In Vitruv. once with hinc:ut etiam possumus hinc animum advertere,
as we can hence perceive, Vitr. 10, 22, 262.—With the acc. and inf.:postquam tantopere id vos velle animum advorteram,
Ter. Phorm. 5, 8, 16:animum advertit magnas esse copiashostium instructas,
Caes. B. G. 5, 18: cum animum adverteret locum relictum esse, Auct. B. Alex. 31; ib. 46.—With the rel. clause: nunc quam rem vitio dent, quaeso, animum advortite, Ter. And. prol. 8: quid ille sperare possit, animum adverte, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9:quam multarum rerum ipse ignarus esset... animum advertit,
Liv. 24, 48. Sometimes advertere alone = animum advertere; so once in Cicero's letters: nam advertebatur Pompeii familiares assentiri Volcatio, Fam. 1, 1 (although here, as well as almost everywhere, the readings fluctuate between advertere and animadvertere; cf. Orell. ad h. l.; animadvertebatur, B. and K.). So Verg. in the imp.:qua ratione quod instat, Confieri possit, paucis, adverte, docebo,
attend! Verg. A. 4, 115.—In the histt., esp. Tac. and Pliny, more frequently:donec advertit Tiberius,
Tac. A. 4, 54:Zenobiam advertere pastores,
id. ib. 12, 51:advertere quosdam cultu externo in sedibus senatorum,
id. ib. 13, 54:quotiens novum aliquid adverterat,
id. ib. 15, 30 al.:hirudo quam sanguisugam appellari adverto,
Plin. 8, 10, 10, § 29:ut multos adverto credidisse,
id. 2, 67, 67, § 168. Still more rarely, advertere animo:animis advertite vestris,
Verg. A. 2, 712:hanc scientiam ad nostros pervenisse animo adverto,
Plin. 25, 2, 3, § 5; cf. Drak. ad Liv. 4, 27, 8.—To draw or turn something, esp. the attention of another, to or upon one's self (in the histt.):D.gemitus ac planctus militum aures oraque advertere,
Tac. A. 1, 41:octo aquilae imperatorem advertere,
id. ib. 2, 17: recentia veteraque odia advertit, drew them on himself, id. ib. 4, 21 al.—To call the attention of one to a definite act, i. e. to admonish of it, to urge to it (cf. II. A.):E.non docet admonitio, sed advertit,
i. e. directs attention, Sen. Ep. 94:advertit ea res Vespasiani animum, ut, etc.,
Tac. H. 3, 48.—Advertere in aliquem, for the more usual animadvertere in aliquem, to attend to one, i. e. to punish one (only in Tac.):1.in P. Marcium consules more prisco advertere,
Tac. A. 2, 32:ut in reliquos Sejani liberos adverteretur,
id. ib. 5, 9 (cf. id. Germ. 7, 3: animadvertere).—Hence,adversus (archaic advor-), a, um, P. a., turned to or toward a thing, with the face or front toward, standing over against, opposite, before, in front of (opp. aversus).A.In gen.:B.solem adversum intueri,
Cic. Somn. Scip. 5:Iris... Mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701; id. G. 1, 218:antipodes adversis vestigiis stant contra nostra vestigia,
Cic. Ac. 2, 39: dentes adversi acuti ( the sharp front teeth) morsu dividunt escas, Cic. N. D. 2, 54:quod is collis, tantum adversus in latitudinem patebat, quantum etc.,
Caes. B. G. 2, 8 Herz. So, hostes adversi, who make front against one advancing or retreating, id. ib. 2, 24:L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur,
in front, Caes. B. G. 5, 35; cf. Cic. Verr. 2, 5, 1; Liv. 21, 7 fin. al.; hence, vulnus adversum, a wound in front (on the contr., vulnus aversum, a wound in the back), Cic. Har. Resp. 19:adversis vulneribus,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 35, 4:judicibus cicatrices adversas ostendere,
Cic. de Or. 2, 28:cicatrices populus Romanus aspiceret adverso corpore exceptas,
id. Verr. 5, 3:impetus hostium adversos, Auct. B. Alex. 8: Romani advorso colle evadunt,
ascend the hill in front, Sall. J. 52:adversa signa,
Liv. 30, 8:legiones quas Visellius et C. Silius adversis itineribus objecerant,
i. e. marches in which they went to meet the enemy, Tac. A. 3, 42: sed adverso fulgure ( by a flash of lightning falling directly before him) pavefactus est Nero, Suet. Ner. 48:armenta egit Hannibal in adversos montes,
Quint. 2, 17, 19; cf. Lucr. 3, 1013; so Hor. S. 1, 1, 103; 2, 3, 205:qui timet his adversa,
the opposite of this, id. Ep. 1, 6, 9 al. —Hence, of rivers: flumine adverso, up the stream, against the stream:in adversum flumen contendere,
Lucr. 4, 423:adverso feruntur flumine,
id. 6, 720; so Verg. G. 1, 201:adverso amne,
Plin. 18, 6, 7, § 33;adverso Tiberi subvehi,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 22, 3 (opp. to secundā aquā, down stream, with the stream:rate in secundam aquam labente,
Liv. 21, 47, 3); and of winds, opposed to a vessel's course, head winds, contrary winds, consequently unfavorable, adverse:navigationes adversis ventis praecluduntur, Auct. B. Alex. 8: adversissimi navigantibus venti,
Caes. B. C. 3, 107.— Subst.: adversum, i, the opposite: hic ventus a septentrionibus oriens adversum tenet Athenis proficiscentibus, [p. 50] holds the opposite to those sailing from Athens, i. e. blows against them, Nep. Milt. 1 (so Nipperdey; but v. Hand, Turs. I. p. 183). — Adv.: ex adverso, also written exadverso and exadversum, opposite to, over against, ek tou enantiou:portus ex adverso urbi positus,
Liv. 45, 10.—With gen.:Patrae ex adverso Aetoliae et fluminis Eveni,
Plin. 4, 4, 5, § 11.—Without case:cum ex adverso starent classes,
Just. 2, 14; so Suet. Caes. 39; Tib. 33.—In adversum, to the opposite side, against:et duo in adversum immissi per moenia currus,
against each other, Prop. 3, 9, 23; so Gell. 2, 30; cf. Verg. A. 8, 237;in adversum Romani subiere,
Liv. 1, 12; 7, 23.—In hostile opposition to, adverse to, unfavorable, unpropitious (opp. secundus; frequent and class.): conqueri fortunam adversam, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50:hic dies pervorsus atque advorsus mihi obtigit,
Plaut. Men. 5, 5, 1:advorsus nemini,
Ter. And. 1, 1, 37:mentes improborum mihi infensae et adversae,
Cic. Sull. 10:acclamatio,
id. de Or. 2, 83: adversā avi aliquid facere, vet. poët. ap. Cic. Div. 1, 16:adversis auspiciis,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 64, 6:adversum omen,
Suet. Vit. 8:adversissima auspicia,
id. Oth. 8: adversae res, misfortune, calamity, adverse fortune:ut adversas res, sic secundas immoderate ferre levitatis est,
Cic. Off. 1, 26; cf.:adversi casus,
Nep. Dat. 5:adversae rerum undae,
a sea of troubles, Hor. Ep. 1, 2, 22: omnia secundissima nobis, adversissima illis accidisse, Caes. ap. Cic. Att. 10, 9 (the sup. is found also in Cæs. B. C. 3, 107):quae magistratus ille dicet, secundis auribus, quae ab nostrum quo dicentur, adversis accipietis?
Liv. 6, 40:adversus annus frugibus,
id. 4, 12:valetudo adversa,
i. e. sickness, id. 10, 32:adversum proelium,
an unsuccessful engagement, id. 7, 29; cf.8, 31: adverso rumore esse,
to be in bad repute, to have a bad reputation, Tac. Ann. 14, 11:adversa subsellia,
on which the opposition sit, Quint. 6, 1, 39.—Sometimes met. of feeling, contrary to, hated, hateful, odious:quīs omnia regna advorsa sint,
Sall. J. 83; cf. Luc. 2, 229 Bentl.— Comp.:neque est aliud adversius,
Plin. 32, 4, 14, § 35.—* Adv.: adver-sē, self-contradictorily, Gell. 3, 16.— ad-versum, i, subst., esp. in the plur. adversa, misfortune, calamity, disaster, adversity, evil, mischief:C.advorsa ejus per te tecta sient,
Ter. Hec. 3, 3, 28:nihil adversi,
Cic. Brut. 1, 4:si quid adversi accidisset,
Nep. Alc. 8; cf. Liv. 22, 40; 35, 13:secunda felices, adversa magnos probant,
Plin. Pan. 31;esp. freq. in Tac.: prospera et adversa pop. Rom., Ann. 1, 1: adversa tempestatum et fluctuum,
id. Agr. 25; so id. A. 3, 24; 45; 2, 69; 4, 13 al.— Subst.: adversus, i, m., an opponent, adversary (rare):multosque mortalīs ea causa advorsos habeo,
Sall. C. 52, 7.—In Quint. also once ad-versa, ae, f., subst., a female opponent or adversary: natura noverca fuerit, si facultatem dicendi sociam scelerum, adversam innocentiae, invenit, 12, 1, 2.—In rhet., opposed to another of the same genus, e. g. sapientia and stultitia: “Haec quae ex eodem genere contraria sunt, appellantur adversa,” Cic. Top. 11.3.adversus or adversum (archaic advor-) (like rursus and rursum, prorsus and prorsum, quorsus and quorsum), adv. and prep., denoting direction to or toward an object (syn.: contra, in with acc., ad, erga).A.Adv.: opposite to, against, to, or toward a thing, in a friendly or hostile sense:B. 1.ibo advorsum,
Plaut. As. 2, 2, 29:facito, ut venias advorsum mihi,
id. Men. 2, 3, 82:obsecro te, matri ne quid tuae advorsus fuas, Liv. And. ap. Non. s. v. fuam, 111, 12 (Trag. Rel. p. 3 Rib.): quis hic est, qui advorsus it mihi?
Plaut. Men. 3, 2, 22:adversus resistere,
Nep. Pelop. 1, 3:nemo adversus ibat,
Liv. 37, 13, 8 al. In Plaut. and Ter. advorsum ire, or venire, to go to meet; also of a slave, to go to meet his master and bring him from a place (hence adversitor, q. v.):solus nunc eo advorsum hero ex plurimis servis,
Plaut. Most. 4, 1, 23:ei advorsum venimus,
id. ib. 4, 2, 32; Ter. Ad. 1, 1, 2 Ruhnk.—In a friendly sense.(α).Of place, turned to or toward, opposite to, before, facing, over against: qui cotidie unguentatus adversum speculum ornetur, before the mirror, Scipio ap. Gell. 7, 12:(β).adversus advocatos,
Liv. 45, 7, 5:medicus debet residere illustri loco adversus aegrum,
opposite to the patient, Cels. 3, 6:adversus Scyllam vergens in Italiam,
Plin. 3, 8, 14, § 87:Lerina, adversum Antipolim,
id. 3, 5, 11, § 79.—In the presence of any one, before:(γ).egone ut te advorsum mentiar, mater mea?
Plaut. Aul. 4, 7, 9: idque gratum fuisse advorsum te habeo gratiam, I am thankful that this is acceptable before ( to) thee, Ter. And. 1, 1, 15: paululum adversus praesentem fortitudinem mollitus, somewhat softened at such firmness (of his wife), Tac. A. 15, 63.—Hence very often with verbs of speaking, answering, complaining, etc., to declare or express one's self to any one, to excuse one's self or apologize, and the like: te oportet hoc proloqui advorsum illam mihi, Enn. ap. Non. 232, 24 (Trag. v. 385 Vahl.):immo si audias, quae dicta dixit me advorsum tibi,
what he told me of you, Plaut. Bacch. 4, 4, 47: de vita ac morte domini fabulavere advorsum fratrem illius, Afran. ap. Non. 232, 25:mulier, credo, advorsum illum res suas conqueritur,
Titin. ib. 232, 21:utendum est excusatione etiam adversus eos, quos invitus offendas,
Cic. Off. 2, 19, 68; Tac. A. 3, 71.— With that to which a reply is made, to (= ad):adversus ea consul... respondit,
Liv. 4, 10, 12; 22, 40, 1; cf. Drak. ad 3, 57, 1.—In comparison, as if one thing were held toward, set against, or before another (v. ad, I. D. 4.); against, in comparison with, compared to:(δ).repente lectus adversus veterem imperatorem comparabitur,
will be compared with, Liv. 24, 8, 8:quid autem esse duo prospera bella Samnitium adversus tot decora populi Rom.,
id. 7, 32, 8.—Of demeanor toward one, to, toward:(ε).quonam modo me gererem adversus Caesarem,
Cic. Fam. 11, 27, 11:te adversus me omnia audere gratum est,
i. e. on my account, on my behalf, for my advantage, id. ib. 9, 22, 15:lentae adversum imperia aures,
Tac. A. 1, 65.—Esp. often of friendly feeling, love, esteem, respect toward or for one (cf. Ruhnk. ad Ter. And. 4, 1, 15; Manut. ad Cic. Fam. 9, 22; Heusing. ad Cic. Off. 1, 11, 1;Hab. Syn. 49): est enim pietas justitia adversus deos,
Cic. N. D. 1, 41, 116; id. Off. 3, 6, 28:adhibenda est igitur quaedam reverentia adversus homines,
id. ib. 1, 28, 99 Beier:sunt quaedam officia adversus eos servanda, a quibus injuriam acceperis,
id. ib. 1, 11, 33:adversus merita ingratissimus,
Vell. 2, 69, 5:summa adversus alios aequitas erat,
Liv. 3, 33, 8:ob egregiam fidem adversus Romanos,
id. 29, 8, 2; so id. 45, 8, 4 al.:beneficentiā adversus supplices utendum,
Tac. A. 11, 17.— More rarelyof the general relation of an object or act to a person or thing (v. ad, I. D. 1.), in relation, in respect, or in regard to a thing:2.epistula, ut adversus magistrum morum, modestior,
as addressed to a censor of manners, Cic. Fam. 3, 13, 8:quasi adversus eos acquieverit sententiae,
in regard to the same, Dig. 49, 1; 3, 1.—In a hostile sense, against (the most usual class. signif. of this word): “Contra et adversus ita differunt, quod contra, ad locum, ut: contra basilicam; adversus, ad animi motum, ut: adversus illum facio; interdum autem promiscue accipitur,” Charis. p. 207 P.; cf. Cort. ad Sall. J. 101, 8:► a.advorsum legem accepisti a plurimis pecuniam,
Plaut. Truc. 4, 2, 48:advorsum te fabulare illud,
against thy interest, to thy disadvantage, id. Stich. 4, 2, 11:stultus est advorsus aetatem et capitis canitudinem, id. ap. Fest. s. v. canitudinem, p. 47: advorsum animi tui libidinem,
Ter. Hec. 4, 1, 19:adversum leges, adversum rem publicam,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:respondebat, SI PARET, ADVERSUM EDICTUM FECISSE,
id. ib. 2, 3, 28, §69: me adversus populum Romanum possem defendere,
id. Phil. 1, 13 al. —In the histt., of a hostile attack, approach, etc.:gladiis districtis impetum adversus montem in cohortes faciunt,
Caes. B. C. 1, 46:adversus se non esse missos exercitus,
Liv. 3, 66:bellum adversum Xerxem moret,
Aur. Vict. Caes. 24, 3:copiis quibus usi adversus Romanum bellum,
Liv. 8, 2, 5:adversus vim atque injuriam pugnantes,
id. 26, 25, 10 al.:T. Quintius adversus Gallos missus est,
Eutr. 2, 2: Athenienses adversus tantam tempestatem belli duos duces deligunt, Just. 3, 6, 12 al.—Among physicians, of preventives against sickness, against (v. ad, I. A. 2.):adversus profusionem in his auxilium est,
Cels. 5, 26; 6, 27 al.:frigidus jam artus et cluso corpore adversum vim veneni,
Tac. A. 15, 64.— Trop.:egregium adversus tempestates receptaculum,
Plin. Ep. 2, 17, 4; so id. ib. 2, 15, 36.—Hence: firmus, invictus, fortis adversus aliquid (like contra), protected against a thing, firm, fixed, secure:advorsum divitias animum invictum gerebat,
Sall. J. 43, 5:invictus adversum gratiam animus,
Tac. A. 15, 21:adversus convicia malosque rumores firmus ac patiens,
Suet. Tib. 28:Adversus omnes fortis feras canis,
Phaedr. 5, 10, 1; and in opp. sense: infirmus, inferior adversus aliquid, powerless against, unequal to:fama, infirmissimum adversus vivos fortes telum,
Curt. 4, 14:infirmus adversum pecuniam,
Aur. Vict. Caes. 9, 6:inferior adversus laborem,
id. Epit. 40, 20.Adversus is rarely put after the word which it governs:b.egone ut te advorsum mentiar,
Plaut. Aul. 4, 7, 9:hunc adversus,
Nep. Con. 2, 2; id. Tim. 4, 3:quos advorsum ierat,
Sall. J. 101, 8.—It sometimes suffers tmesis:Labienum ad Oceanum versus proficisci jubet,
Caes. B. G. 6, 33:animadvortit fugam ad se vorsum fieri,
Sall. J. 58:animum advortere ad se vorsum exercitum pergere,
id. ib. 69: ad Cordubam versus iter facere coepit, Auct. B. Hisp. 10 and 11; cf. in-versus:in Galliam vorsus castra movere,
Sall. C. 56; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 78; the Eng. to-ward: to us ward, Psa. 40, 5; and the Gr. eis-de: eis halade, Hom. Od. 10, 351. -
3 adverto
ad-verto (archaic advor-), ti, sum, 3, v. a., to turn a thing to or toward a place (in this signif., without animus; mostly poet.; syn.: observare, animadvertere, videre, cognoscere).I.Lit.A.In gen., with in or dat.:B.illa sese huc advorterat in hanc nostram plateam,
Ter. Eun. 2, 3, 51:in quamcunque domus lumina partem,
Ov. M. 6, 180; cf. id. ib. 8, 482:malis numen,
Verg. A. 4, 611:huc aures, huc, quaeso, advertite sensus,
Sil. 16, 213; cf. id. 6, 105.—Esp., a naut. t. t., to turn, direct, steer a ship to a place:II.classem in portum,
Liv. 37, 9 Drak.:terrae proras,
Verg. A. 7, 35; id. G. 4, 117 al.:Colchos puppim,
Ov. H. 12, 23.— Absol.:profugi advertere coloni,
landed, Sil. 1, 288;hence also transf. to other things: aequore cursum,
Verg. A. 7, 196:pedem ripae,
id. ib. 6, 386:urbi agmen,
id. ib. 12, 555: adverti with acc. poet. for verti ad:Scythicas advertitur oras,
Ov. M. 5, 649 (cf. adducor litora remis, id. ib. 3, 598, and Rudd. II. p. 327).Fig.A.Animum (in the poets and Livy also animos, rarely mentem) advertere; absol., or with adv. or ad aliquid, or alicui rei, to direct the mind, thoughts, or attention to a thing, to advert to, give attention to, attend to, to heed, observe, remark:B.si voles advortere animum, Enn. ap. Var. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.): facete advortis animum tuum ad animum meum,
Plaut. Mil. 1, 1, 39:nunc huc animum advortite ambo,
id. ib. 3, 1, 169:advertunt animos ad religionem,
Lucr. 3, 54:monitis animos advertite nostris,
Ov. M. 15, 140:animum etiam levissimis rebus adverterent,
Tac. A. 13, 49.—With ne, when the object of attention is expressed:ut animum advertant, ne quos offendant,
Cic. Off. 2, 19, 68:adverterent animos, ne quid novi tumultūs oriretur,
Liv. 4, 45.—Animum advertere, to observe a thing by directing the mind to it, to observe, to notice, to remark, to perceive (in the class. period contracted to animadvertere, q. v.).—Constr. with two accusatives, animum advertere aliquid (where aliquid may be regarded as depending on the prep. in comp., Roby, § 1118, or on animum advertere, considered as one idea, to observe), with acc. and inf., or rel. clause (the first mode of construction, most frequent with the pronouns id, hoc, illud, etc., is for the most part ante-class., and appears in Caes., Cic., and Sall. as an archaism):C.et hoc animum advorte,
Plaut. Ps. 1, 3, 43:hanc edictionem,
id. ib. 1, 2, 10:haec animum te advertere par est,
Lucr. 2, 125:animum adverti columellam e dumis eminentem,
Cic. Tusc. 5, 23, 65; id. Inv. 2, 51, 153:Postquam id animum advertit,
Caes. B. G. 1, 24; 4, 12:quidam Ligus animum advortit inter saxa repentīs cocleas,
Sall. J. 93, 2. In Vitruv. once with hinc:ut etiam possumus hinc animum advertere,
as we can hence perceive, Vitr. 10, 22, 262.—With the acc. and inf.:postquam tantopere id vos velle animum advorteram,
Ter. Phorm. 5, 8, 16:animum advertit magnas esse copiashostium instructas,
Caes. B. G. 5, 18: cum animum adverteret locum relictum esse, Auct. B. Alex. 31; ib. 46.—With the rel. clause: nunc quam rem vitio dent, quaeso, animum advortite, Ter. And. prol. 8: quid ille sperare possit, animum adverte, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9:quam multarum rerum ipse ignarus esset... animum advertit,
Liv. 24, 48. Sometimes advertere alone = animum advertere; so once in Cicero's letters: nam advertebatur Pompeii familiares assentiri Volcatio, Fam. 1, 1 (although here, as well as almost everywhere, the readings fluctuate between advertere and animadvertere; cf. Orell. ad h. l.; animadvertebatur, B. and K.). So Verg. in the imp.:qua ratione quod instat, Confieri possit, paucis, adverte, docebo,
attend! Verg. A. 4, 115.—In the histt., esp. Tac. and Pliny, more frequently:donec advertit Tiberius,
Tac. A. 4, 54:Zenobiam advertere pastores,
id. ib. 12, 51:advertere quosdam cultu externo in sedibus senatorum,
id. ib. 13, 54:quotiens novum aliquid adverterat,
id. ib. 15, 30 al.:hirudo quam sanguisugam appellari adverto,
Plin. 8, 10, 10, § 29:ut multos adverto credidisse,
id. 2, 67, 67, § 168. Still more rarely, advertere animo:animis advertite vestris,
Verg. A. 2, 712:hanc scientiam ad nostros pervenisse animo adverto,
Plin. 25, 2, 3, § 5; cf. Drak. ad Liv. 4, 27, 8.—To draw or turn something, esp. the attention of another, to or upon one's self (in the histt.):D.gemitus ac planctus militum aures oraque advertere,
Tac. A. 1, 41:octo aquilae imperatorem advertere,
id. ib. 2, 17: recentia veteraque odia advertit, drew them on himself, id. ib. 4, 21 al.—To call the attention of one to a definite act, i. e. to admonish of it, to urge to it (cf. II. A.):E.non docet admonitio, sed advertit,
i. e. directs attention, Sen. Ep. 94:advertit ea res Vespasiani animum, ut, etc.,
Tac. H. 3, 48.—Advertere in aliquem, for the more usual animadvertere in aliquem, to attend to one, i. e. to punish one (only in Tac.):1.in P. Marcium consules more prisco advertere,
Tac. A. 2, 32:ut in reliquos Sejani liberos adverteretur,
id. ib. 5, 9 (cf. id. Germ. 7, 3: animadvertere).—Hence,adversus (archaic advor-), a, um, P. a., turned to or toward a thing, with the face or front toward, standing over against, opposite, before, in front of (opp. aversus).A.In gen.:B.solem adversum intueri,
Cic. Somn. Scip. 5:Iris... Mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701; id. G. 1, 218:antipodes adversis vestigiis stant contra nostra vestigia,
Cic. Ac. 2, 39: dentes adversi acuti ( the sharp front teeth) morsu dividunt escas, Cic. N. D. 2, 54:quod is collis, tantum adversus in latitudinem patebat, quantum etc.,
Caes. B. G. 2, 8 Herz. So, hostes adversi, who make front against one advancing or retreating, id. ib. 2, 24:L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur,
in front, Caes. B. G. 5, 35; cf. Cic. Verr. 2, 5, 1; Liv. 21, 7 fin. al.; hence, vulnus adversum, a wound in front (on the contr., vulnus aversum, a wound in the back), Cic. Har. Resp. 19:adversis vulneribus,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 35, 4:judicibus cicatrices adversas ostendere,
Cic. de Or. 2, 28:cicatrices populus Romanus aspiceret adverso corpore exceptas,
id. Verr. 5, 3:impetus hostium adversos, Auct. B. Alex. 8: Romani advorso colle evadunt,
ascend the hill in front, Sall. J. 52:adversa signa,
Liv. 30, 8:legiones quas Visellius et C. Silius adversis itineribus objecerant,
i. e. marches in which they went to meet the enemy, Tac. A. 3, 42: sed adverso fulgure ( by a flash of lightning falling directly before him) pavefactus est Nero, Suet. Ner. 48:armenta egit Hannibal in adversos montes,
Quint. 2, 17, 19; cf. Lucr. 3, 1013; so Hor. S. 1, 1, 103; 2, 3, 205:qui timet his adversa,
the opposite of this, id. Ep. 1, 6, 9 al. —Hence, of rivers: flumine adverso, up the stream, against the stream:in adversum flumen contendere,
Lucr. 4, 423:adverso feruntur flumine,
id. 6, 720; so Verg. G. 1, 201:adverso amne,
Plin. 18, 6, 7, § 33;adverso Tiberi subvehi,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 22, 3 (opp. to secundā aquā, down stream, with the stream:rate in secundam aquam labente,
Liv. 21, 47, 3); and of winds, opposed to a vessel's course, head winds, contrary winds, consequently unfavorable, adverse:navigationes adversis ventis praecluduntur, Auct. B. Alex. 8: adversissimi navigantibus venti,
Caes. B. C. 3, 107.— Subst.: adversum, i, the opposite: hic ventus a septentrionibus oriens adversum tenet Athenis proficiscentibus, [p. 50] holds the opposite to those sailing from Athens, i. e. blows against them, Nep. Milt. 1 (so Nipperdey; but v. Hand, Turs. I. p. 183). — Adv.: ex adverso, also written exadverso and exadversum, opposite to, over against, ek tou enantiou:portus ex adverso urbi positus,
Liv. 45, 10.—With gen.:Patrae ex adverso Aetoliae et fluminis Eveni,
Plin. 4, 4, 5, § 11.—Without case:cum ex adverso starent classes,
Just. 2, 14; so Suet. Caes. 39; Tib. 33.—In adversum, to the opposite side, against:et duo in adversum immissi per moenia currus,
against each other, Prop. 3, 9, 23; so Gell. 2, 30; cf. Verg. A. 8, 237;in adversum Romani subiere,
Liv. 1, 12; 7, 23.—In hostile opposition to, adverse to, unfavorable, unpropitious (opp. secundus; frequent and class.): conqueri fortunam adversam, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50:hic dies pervorsus atque advorsus mihi obtigit,
Plaut. Men. 5, 5, 1:advorsus nemini,
Ter. And. 1, 1, 37:mentes improborum mihi infensae et adversae,
Cic. Sull. 10:acclamatio,
id. de Or. 2, 83: adversā avi aliquid facere, vet. poët. ap. Cic. Div. 1, 16:adversis auspiciis,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 64, 6:adversum omen,
Suet. Vit. 8:adversissima auspicia,
id. Oth. 8: adversae res, misfortune, calamity, adverse fortune:ut adversas res, sic secundas immoderate ferre levitatis est,
Cic. Off. 1, 26; cf.:adversi casus,
Nep. Dat. 5:adversae rerum undae,
a sea of troubles, Hor. Ep. 1, 2, 22: omnia secundissima nobis, adversissima illis accidisse, Caes. ap. Cic. Att. 10, 9 (the sup. is found also in Cæs. B. C. 3, 107):quae magistratus ille dicet, secundis auribus, quae ab nostrum quo dicentur, adversis accipietis?
Liv. 6, 40:adversus annus frugibus,
id. 4, 12:valetudo adversa,
i. e. sickness, id. 10, 32:adversum proelium,
an unsuccessful engagement, id. 7, 29; cf.8, 31: adverso rumore esse,
to be in bad repute, to have a bad reputation, Tac. Ann. 14, 11:adversa subsellia,
on which the opposition sit, Quint. 6, 1, 39.—Sometimes met. of feeling, contrary to, hated, hateful, odious:quīs omnia regna advorsa sint,
Sall. J. 83; cf. Luc. 2, 229 Bentl.— Comp.:neque est aliud adversius,
Plin. 32, 4, 14, § 35.—* Adv.: adver-sē, self-contradictorily, Gell. 3, 16.— ad-versum, i, subst., esp. in the plur. adversa, misfortune, calamity, disaster, adversity, evil, mischief:C.advorsa ejus per te tecta sient,
Ter. Hec. 3, 3, 28:nihil adversi,
Cic. Brut. 1, 4:si quid adversi accidisset,
Nep. Alc. 8; cf. Liv. 22, 40; 35, 13:secunda felices, adversa magnos probant,
Plin. Pan. 31;esp. freq. in Tac.: prospera et adversa pop. Rom., Ann. 1, 1: adversa tempestatum et fluctuum,
id. Agr. 25; so id. A. 3, 24; 45; 2, 69; 4, 13 al.— Subst.: adversus, i, m., an opponent, adversary (rare):multosque mortalīs ea causa advorsos habeo,
Sall. C. 52, 7.—In Quint. also once ad-versa, ae, f., subst., a female opponent or adversary: natura noverca fuerit, si facultatem dicendi sociam scelerum, adversam innocentiae, invenit, 12, 1, 2.—In rhet., opposed to another of the same genus, e. g. sapientia and stultitia: “Haec quae ex eodem genere contraria sunt, appellantur adversa,” Cic. Top. 11.3.adversus or adversum (archaic advor-) (like rursus and rursum, prorsus and prorsum, quorsus and quorsum), adv. and prep., denoting direction to or toward an object (syn.: contra, in with acc., ad, erga).A.Adv.: opposite to, against, to, or toward a thing, in a friendly or hostile sense:B. 1.ibo advorsum,
Plaut. As. 2, 2, 29:facito, ut venias advorsum mihi,
id. Men. 2, 3, 82:obsecro te, matri ne quid tuae advorsus fuas, Liv. And. ap. Non. s. v. fuam, 111, 12 (Trag. Rel. p. 3 Rib.): quis hic est, qui advorsus it mihi?
Plaut. Men. 3, 2, 22:adversus resistere,
Nep. Pelop. 1, 3:nemo adversus ibat,
Liv. 37, 13, 8 al. In Plaut. and Ter. advorsum ire, or venire, to go to meet; also of a slave, to go to meet his master and bring him from a place (hence adversitor, q. v.):solus nunc eo advorsum hero ex plurimis servis,
Plaut. Most. 4, 1, 23:ei advorsum venimus,
id. ib. 4, 2, 32; Ter. Ad. 1, 1, 2 Ruhnk.—In a friendly sense.(α).Of place, turned to or toward, opposite to, before, facing, over against: qui cotidie unguentatus adversum speculum ornetur, before the mirror, Scipio ap. Gell. 7, 12:(β).adversus advocatos,
Liv. 45, 7, 5:medicus debet residere illustri loco adversus aegrum,
opposite to the patient, Cels. 3, 6:adversus Scyllam vergens in Italiam,
Plin. 3, 8, 14, § 87:Lerina, adversum Antipolim,
id. 3, 5, 11, § 79.—In the presence of any one, before:(γ).egone ut te advorsum mentiar, mater mea?
Plaut. Aul. 4, 7, 9: idque gratum fuisse advorsum te habeo gratiam, I am thankful that this is acceptable before ( to) thee, Ter. And. 1, 1, 15: paululum adversus praesentem fortitudinem mollitus, somewhat softened at such firmness (of his wife), Tac. A. 15, 63.—Hence very often with verbs of speaking, answering, complaining, etc., to declare or express one's self to any one, to excuse one's self or apologize, and the like: te oportet hoc proloqui advorsum illam mihi, Enn. ap. Non. 232, 24 (Trag. v. 385 Vahl.):immo si audias, quae dicta dixit me advorsum tibi,
what he told me of you, Plaut. Bacch. 4, 4, 47: de vita ac morte domini fabulavere advorsum fratrem illius, Afran. ap. Non. 232, 25:mulier, credo, advorsum illum res suas conqueritur,
Titin. ib. 232, 21:utendum est excusatione etiam adversus eos, quos invitus offendas,
Cic. Off. 2, 19, 68; Tac. A. 3, 71.— With that to which a reply is made, to (= ad):adversus ea consul... respondit,
Liv. 4, 10, 12; 22, 40, 1; cf. Drak. ad 3, 57, 1.—In comparison, as if one thing were held toward, set against, or before another (v. ad, I. D. 4.); against, in comparison with, compared to:(δ).repente lectus adversus veterem imperatorem comparabitur,
will be compared with, Liv. 24, 8, 8:quid autem esse duo prospera bella Samnitium adversus tot decora populi Rom.,
id. 7, 32, 8.—Of demeanor toward one, to, toward:(ε).quonam modo me gererem adversus Caesarem,
Cic. Fam. 11, 27, 11:te adversus me omnia audere gratum est,
i. e. on my account, on my behalf, for my advantage, id. ib. 9, 22, 15:lentae adversum imperia aures,
Tac. A. 1, 65.—Esp. often of friendly feeling, love, esteem, respect toward or for one (cf. Ruhnk. ad Ter. And. 4, 1, 15; Manut. ad Cic. Fam. 9, 22; Heusing. ad Cic. Off. 1, 11, 1;Hab. Syn. 49): est enim pietas justitia adversus deos,
Cic. N. D. 1, 41, 116; id. Off. 3, 6, 28:adhibenda est igitur quaedam reverentia adversus homines,
id. ib. 1, 28, 99 Beier:sunt quaedam officia adversus eos servanda, a quibus injuriam acceperis,
id. ib. 1, 11, 33:adversus merita ingratissimus,
Vell. 2, 69, 5:summa adversus alios aequitas erat,
Liv. 3, 33, 8:ob egregiam fidem adversus Romanos,
id. 29, 8, 2; so id. 45, 8, 4 al.:beneficentiā adversus supplices utendum,
Tac. A. 11, 17.— More rarelyof the general relation of an object or act to a person or thing (v. ad, I. D. 1.), in relation, in respect, or in regard to a thing:2.epistula, ut adversus magistrum morum, modestior,
as addressed to a censor of manners, Cic. Fam. 3, 13, 8:quasi adversus eos acquieverit sententiae,
in regard to the same, Dig. 49, 1; 3, 1.—In a hostile sense, against (the most usual class. signif. of this word): “Contra et adversus ita differunt, quod contra, ad locum, ut: contra basilicam; adversus, ad animi motum, ut: adversus illum facio; interdum autem promiscue accipitur,” Charis. p. 207 P.; cf. Cort. ad Sall. J. 101, 8:► a.advorsum legem accepisti a plurimis pecuniam,
Plaut. Truc. 4, 2, 48:advorsum te fabulare illud,
against thy interest, to thy disadvantage, id. Stich. 4, 2, 11:stultus est advorsus aetatem et capitis canitudinem, id. ap. Fest. s. v. canitudinem, p. 47: advorsum animi tui libidinem,
Ter. Hec. 4, 1, 19:adversum leges, adversum rem publicam,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:respondebat, SI PARET, ADVERSUM EDICTUM FECISSE,
id. ib. 2, 3, 28, §69: me adversus populum Romanum possem defendere,
id. Phil. 1, 13 al. —In the histt., of a hostile attack, approach, etc.:gladiis districtis impetum adversus montem in cohortes faciunt,
Caes. B. C. 1, 46:adversus se non esse missos exercitus,
Liv. 3, 66:bellum adversum Xerxem moret,
Aur. Vict. Caes. 24, 3:copiis quibus usi adversus Romanum bellum,
Liv. 8, 2, 5:adversus vim atque injuriam pugnantes,
id. 26, 25, 10 al.:T. Quintius adversus Gallos missus est,
Eutr. 2, 2: Athenienses adversus tantam tempestatem belli duos duces deligunt, Just. 3, 6, 12 al.—Among physicians, of preventives against sickness, against (v. ad, I. A. 2.):adversus profusionem in his auxilium est,
Cels. 5, 26; 6, 27 al.:frigidus jam artus et cluso corpore adversum vim veneni,
Tac. A. 15, 64.— Trop.:egregium adversus tempestates receptaculum,
Plin. Ep. 2, 17, 4; so id. ib. 2, 15, 36.—Hence: firmus, invictus, fortis adversus aliquid (like contra), protected against a thing, firm, fixed, secure:advorsum divitias animum invictum gerebat,
Sall. J. 43, 5:invictus adversum gratiam animus,
Tac. A. 15, 21:adversus convicia malosque rumores firmus ac patiens,
Suet. Tib. 28:Adversus omnes fortis feras canis,
Phaedr. 5, 10, 1; and in opp. sense: infirmus, inferior adversus aliquid, powerless against, unequal to:fama, infirmissimum adversus vivos fortes telum,
Curt. 4, 14:infirmus adversum pecuniam,
Aur. Vict. Caes. 9, 6:inferior adversus laborem,
id. Epit. 40, 20.Adversus is rarely put after the word which it governs:b.egone ut te advorsum mentiar,
Plaut. Aul. 4, 7, 9:hunc adversus,
Nep. Con. 2, 2; id. Tim. 4, 3:quos advorsum ierat,
Sall. J. 101, 8.—It sometimes suffers tmesis:Labienum ad Oceanum versus proficisci jubet,
Caes. B. G. 6, 33:animadvortit fugam ad se vorsum fieri,
Sall. J. 58:animum advortere ad se vorsum exercitum pergere,
id. ib. 69: ad Cordubam versus iter facere coepit, Auct. B. Hisp. 10 and 11; cf. in-versus:in Galliam vorsus castra movere,
Sall. C. 56; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 78; the Eng. to-ward: to us ward, Psa. 40, 5; and the Gr. eis-de: eis halade, Hom. Od. 10, 351. -
4 advorto
ad-verto (archaic advor-), ti, sum, 3, v. a., to turn a thing to or toward a place (in this signif., without animus; mostly poet.; syn.: observare, animadvertere, videre, cognoscere).I.Lit.A.In gen., with in or dat.:B.illa sese huc advorterat in hanc nostram plateam,
Ter. Eun. 2, 3, 51:in quamcunque domus lumina partem,
Ov. M. 6, 180; cf. id. ib. 8, 482:malis numen,
Verg. A. 4, 611:huc aures, huc, quaeso, advertite sensus,
Sil. 16, 213; cf. id. 6, 105.—Esp., a naut. t. t., to turn, direct, steer a ship to a place:II.classem in portum,
Liv. 37, 9 Drak.:terrae proras,
Verg. A. 7, 35; id. G. 4, 117 al.:Colchos puppim,
Ov. H. 12, 23.— Absol.:profugi advertere coloni,
landed, Sil. 1, 288;hence also transf. to other things: aequore cursum,
Verg. A. 7, 196:pedem ripae,
id. ib. 6, 386:urbi agmen,
id. ib. 12, 555: adverti with acc. poet. for verti ad:Scythicas advertitur oras,
Ov. M. 5, 649 (cf. adducor litora remis, id. ib. 3, 598, and Rudd. II. p. 327).Fig.A.Animum (in the poets and Livy also animos, rarely mentem) advertere; absol., or with adv. or ad aliquid, or alicui rei, to direct the mind, thoughts, or attention to a thing, to advert to, give attention to, attend to, to heed, observe, remark:B.si voles advortere animum, Enn. ap. Var. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.): facete advortis animum tuum ad animum meum,
Plaut. Mil. 1, 1, 39:nunc huc animum advortite ambo,
id. ib. 3, 1, 169:advertunt animos ad religionem,
Lucr. 3, 54:monitis animos advertite nostris,
Ov. M. 15, 140:animum etiam levissimis rebus adverterent,
Tac. A. 13, 49.—With ne, when the object of attention is expressed:ut animum advertant, ne quos offendant,
Cic. Off. 2, 19, 68:adverterent animos, ne quid novi tumultūs oriretur,
Liv. 4, 45.—Animum advertere, to observe a thing by directing the mind to it, to observe, to notice, to remark, to perceive (in the class. period contracted to animadvertere, q. v.).—Constr. with two accusatives, animum advertere aliquid (where aliquid may be regarded as depending on the prep. in comp., Roby, § 1118, or on animum advertere, considered as one idea, to observe), with acc. and inf., or rel. clause (the first mode of construction, most frequent with the pronouns id, hoc, illud, etc., is for the most part ante-class., and appears in Caes., Cic., and Sall. as an archaism):C.et hoc animum advorte,
Plaut. Ps. 1, 3, 43:hanc edictionem,
id. ib. 1, 2, 10:haec animum te advertere par est,
Lucr. 2, 125:animum adverti columellam e dumis eminentem,
Cic. Tusc. 5, 23, 65; id. Inv. 2, 51, 153:Postquam id animum advertit,
Caes. B. G. 1, 24; 4, 12:quidam Ligus animum advortit inter saxa repentīs cocleas,
Sall. J. 93, 2. In Vitruv. once with hinc:ut etiam possumus hinc animum advertere,
as we can hence perceive, Vitr. 10, 22, 262.—With the acc. and inf.:postquam tantopere id vos velle animum advorteram,
Ter. Phorm. 5, 8, 16:animum advertit magnas esse copiashostium instructas,
Caes. B. G. 5, 18: cum animum adverteret locum relictum esse, Auct. B. Alex. 31; ib. 46.—With the rel. clause: nunc quam rem vitio dent, quaeso, animum advortite, Ter. And. prol. 8: quid ille sperare possit, animum adverte, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9:quam multarum rerum ipse ignarus esset... animum advertit,
Liv. 24, 48. Sometimes advertere alone = animum advertere; so once in Cicero's letters: nam advertebatur Pompeii familiares assentiri Volcatio, Fam. 1, 1 (although here, as well as almost everywhere, the readings fluctuate between advertere and animadvertere; cf. Orell. ad h. l.; animadvertebatur, B. and K.). So Verg. in the imp.:qua ratione quod instat, Confieri possit, paucis, adverte, docebo,
attend! Verg. A. 4, 115.—In the histt., esp. Tac. and Pliny, more frequently:donec advertit Tiberius,
Tac. A. 4, 54:Zenobiam advertere pastores,
id. ib. 12, 51:advertere quosdam cultu externo in sedibus senatorum,
id. ib. 13, 54:quotiens novum aliquid adverterat,
id. ib. 15, 30 al.:hirudo quam sanguisugam appellari adverto,
Plin. 8, 10, 10, § 29:ut multos adverto credidisse,
id. 2, 67, 67, § 168. Still more rarely, advertere animo:animis advertite vestris,
Verg. A. 2, 712:hanc scientiam ad nostros pervenisse animo adverto,
Plin. 25, 2, 3, § 5; cf. Drak. ad Liv. 4, 27, 8.—To draw or turn something, esp. the attention of another, to or upon one's self (in the histt.):D.gemitus ac planctus militum aures oraque advertere,
Tac. A. 1, 41:octo aquilae imperatorem advertere,
id. ib. 2, 17: recentia veteraque odia advertit, drew them on himself, id. ib. 4, 21 al.—To call the attention of one to a definite act, i. e. to admonish of it, to urge to it (cf. II. A.):E.non docet admonitio, sed advertit,
i. e. directs attention, Sen. Ep. 94:advertit ea res Vespasiani animum, ut, etc.,
Tac. H. 3, 48.—Advertere in aliquem, for the more usual animadvertere in aliquem, to attend to one, i. e. to punish one (only in Tac.):1.in P. Marcium consules more prisco advertere,
Tac. A. 2, 32:ut in reliquos Sejani liberos adverteretur,
id. ib. 5, 9 (cf. id. Germ. 7, 3: animadvertere).—Hence,adversus (archaic advor-), a, um, P. a., turned to or toward a thing, with the face or front toward, standing over against, opposite, before, in front of (opp. aversus).A.In gen.:B.solem adversum intueri,
Cic. Somn. Scip. 5:Iris... Mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701; id. G. 1, 218:antipodes adversis vestigiis stant contra nostra vestigia,
Cic. Ac. 2, 39: dentes adversi acuti ( the sharp front teeth) morsu dividunt escas, Cic. N. D. 2, 54:quod is collis, tantum adversus in latitudinem patebat, quantum etc.,
Caes. B. G. 2, 8 Herz. So, hostes adversi, who make front against one advancing or retreating, id. ib. 2, 24:L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur,
in front, Caes. B. G. 5, 35; cf. Cic. Verr. 2, 5, 1; Liv. 21, 7 fin. al.; hence, vulnus adversum, a wound in front (on the contr., vulnus aversum, a wound in the back), Cic. Har. Resp. 19:adversis vulneribus,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 35, 4:judicibus cicatrices adversas ostendere,
Cic. de Or. 2, 28:cicatrices populus Romanus aspiceret adverso corpore exceptas,
id. Verr. 5, 3:impetus hostium adversos, Auct. B. Alex. 8: Romani advorso colle evadunt,
ascend the hill in front, Sall. J. 52:adversa signa,
Liv. 30, 8:legiones quas Visellius et C. Silius adversis itineribus objecerant,
i. e. marches in which they went to meet the enemy, Tac. A. 3, 42: sed adverso fulgure ( by a flash of lightning falling directly before him) pavefactus est Nero, Suet. Ner. 48:armenta egit Hannibal in adversos montes,
Quint. 2, 17, 19; cf. Lucr. 3, 1013; so Hor. S. 1, 1, 103; 2, 3, 205:qui timet his adversa,
the opposite of this, id. Ep. 1, 6, 9 al. —Hence, of rivers: flumine adverso, up the stream, against the stream:in adversum flumen contendere,
Lucr. 4, 423:adverso feruntur flumine,
id. 6, 720; so Verg. G. 1, 201:adverso amne,
Plin. 18, 6, 7, § 33;adverso Tiberi subvehi,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 22, 3 (opp. to secundā aquā, down stream, with the stream:rate in secundam aquam labente,
Liv. 21, 47, 3); and of winds, opposed to a vessel's course, head winds, contrary winds, consequently unfavorable, adverse:navigationes adversis ventis praecluduntur, Auct. B. Alex. 8: adversissimi navigantibus venti,
Caes. B. C. 3, 107.— Subst.: adversum, i, the opposite: hic ventus a septentrionibus oriens adversum tenet Athenis proficiscentibus, [p. 50] holds the opposite to those sailing from Athens, i. e. blows against them, Nep. Milt. 1 (so Nipperdey; but v. Hand, Turs. I. p. 183). — Adv.: ex adverso, also written exadverso and exadversum, opposite to, over against, ek tou enantiou:portus ex adverso urbi positus,
Liv. 45, 10.—With gen.:Patrae ex adverso Aetoliae et fluminis Eveni,
Plin. 4, 4, 5, § 11.—Without case:cum ex adverso starent classes,
Just. 2, 14; so Suet. Caes. 39; Tib. 33.—In adversum, to the opposite side, against:et duo in adversum immissi per moenia currus,
against each other, Prop. 3, 9, 23; so Gell. 2, 30; cf. Verg. A. 8, 237;in adversum Romani subiere,
Liv. 1, 12; 7, 23.—In hostile opposition to, adverse to, unfavorable, unpropitious (opp. secundus; frequent and class.): conqueri fortunam adversam, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50:hic dies pervorsus atque advorsus mihi obtigit,
Plaut. Men. 5, 5, 1:advorsus nemini,
Ter. And. 1, 1, 37:mentes improborum mihi infensae et adversae,
Cic. Sull. 10:acclamatio,
id. de Or. 2, 83: adversā avi aliquid facere, vet. poët. ap. Cic. Div. 1, 16:adversis auspiciis,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 64, 6:adversum omen,
Suet. Vit. 8:adversissima auspicia,
id. Oth. 8: adversae res, misfortune, calamity, adverse fortune:ut adversas res, sic secundas immoderate ferre levitatis est,
Cic. Off. 1, 26; cf.:adversi casus,
Nep. Dat. 5:adversae rerum undae,
a sea of troubles, Hor. Ep. 1, 2, 22: omnia secundissima nobis, adversissima illis accidisse, Caes. ap. Cic. Att. 10, 9 (the sup. is found also in Cæs. B. C. 3, 107):quae magistratus ille dicet, secundis auribus, quae ab nostrum quo dicentur, adversis accipietis?
Liv. 6, 40:adversus annus frugibus,
id. 4, 12:valetudo adversa,
i. e. sickness, id. 10, 32:adversum proelium,
an unsuccessful engagement, id. 7, 29; cf.8, 31: adverso rumore esse,
to be in bad repute, to have a bad reputation, Tac. Ann. 14, 11:adversa subsellia,
on which the opposition sit, Quint. 6, 1, 39.—Sometimes met. of feeling, contrary to, hated, hateful, odious:quīs omnia regna advorsa sint,
Sall. J. 83; cf. Luc. 2, 229 Bentl.— Comp.:neque est aliud adversius,
Plin. 32, 4, 14, § 35.—* Adv.: adver-sē, self-contradictorily, Gell. 3, 16.— ad-versum, i, subst., esp. in the plur. adversa, misfortune, calamity, disaster, adversity, evil, mischief:C.advorsa ejus per te tecta sient,
Ter. Hec. 3, 3, 28:nihil adversi,
Cic. Brut. 1, 4:si quid adversi accidisset,
Nep. Alc. 8; cf. Liv. 22, 40; 35, 13:secunda felices, adversa magnos probant,
Plin. Pan. 31;esp. freq. in Tac.: prospera et adversa pop. Rom., Ann. 1, 1: adversa tempestatum et fluctuum,
id. Agr. 25; so id. A. 3, 24; 45; 2, 69; 4, 13 al.— Subst.: adversus, i, m., an opponent, adversary (rare):multosque mortalīs ea causa advorsos habeo,
Sall. C. 52, 7.—In Quint. also once ad-versa, ae, f., subst., a female opponent or adversary: natura noverca fuerit, si facultatem dicendi sociam scelerum, adversam innocentiae, invenit, 12, 1, 2.—In rhet., opposed to another of the same genus, e. g. sapientia and stultitia: “Haec quae ex eodem genere contraria sunt, appellantur adversa,” Cic. Top. 11.3.adversus or adversum (archaic advor-) (like rursus and rursum, prorsus and prorsum, quorsus and quorsum), adv. and prep., denoting direction to or toward an object (syn.: contra, in with acc., ad, erga).A.Adv.: opposite to, against, to, or toward a thing, in a friendly or hostile sense:B. 1.ibo advorsum,
Plaut. As. 2, 2, 29:facito, ut venias advorsum mihi,
id. Men. 2, 3, 82:obsecro te, matri ne quid tuae advorsus fuas, Liv. And. ap. Non. s. v. fuam, 111, 12 (Trag. Rel. p. 3 Rib.): quis hic est, qui advorsus it mihi?
Plaut. Men. 3, 2, 22:adversus resistere,
Nep. Pelop. 1, 3:nemo adversus ibat,
Liv. 37, 13, 8 al. In Plaut. and Ter. advorsum ire, or venire, to go to meet; also of a slave, to go to meet his master and bring him from a place (hence adversitor, q. v.):solus nunc eo advorsum hero ex plurimis servis,
Plaut. Most. 4, 1, 23:ei advorsum venimus,
id. ib. 4, 2, 32; Ter. Ad. 1, 1, 2 Ruhnk.—In a friendly sense.(α).Of place, turned to or toward, opposite to, before, facing, over against: qui cotidie unguentatus adversum speculum ornetur, before the mirror, Scipio ap. Gell. 7, 12:(β).adversus advocatos,
Liv. 45, 7, 5:medicus debet residere illustri loco adversus aegrum,
opposite to the patient, Cels. 3, 6:adversus Scyllam vergens in Italiam,
Plin. 3, 8, 14, § 87:Lerina, adversum Antipolim,
id. 3, 5, 11, § 79.—In the presence of any one, before:(γ).egone ut te advorsum mentiar, mater mea?
Plaut. Aul. 4, 7, 9: idque gratum fuisse advorsum te habeo gratiam, I am thankful that this is acceptable before ( to) thee, Ter. And. 1, 1, 15: paululum adversus praesentem fortitudinem mollitus, somewhat softened at such firmness (of his wife), Tac. A. 15, 63.—Hence very often with verbs of speaking, answering, complaining, etc., to declare or express one's self to any one, to excuse one's self or apologize, and the like: te oportet hoc proloqui advorsum illam mihi, Enn. ap. Non. 232, 24 (Trag. v. 385 Vahl.):immo si audias, quae dicta dixit me advorsum tibi,
what he told me of you, Plaut. Bacch. 4, 4, 47: de vita ac morte domini fabulavere advorsum fratrem illius, Afran. ap. Non. 232, 25:mulier, credo, advorsum illum res suas conqueritur,
Titin. ib. 232, 21:utendum est excusatione etiam adversus eos, quos invitus offendas,
Cic. Off. 2, 19, 68; Tac. A. 3, 71.— With that to which a reply is made, to (= ad):adversus ea consul... respondit,
Liv. 4, 10, 12; 22, 40, 1; cf. Drak. ad 3, 57, 1.—In comparison, as if one thing were held toward, set against, or before another (v. ad, I. D. 4.); against, in comparison with, compared to:(δ).repente lectus adversus veterem imperatorem comparabitur,
will be compared with, Liv. 24, 8, 8:quid autem esse duo prospera bella Samnitium adversus tot decora populi Rom.,
id. 7, 32, 8.—Of demeanor toward one, to, toward:(ε).quonam modo me gererem adversus Caesarem,
Cic. Fam. 11, 27, 11:te adversus me omnia audere gratum est,
i. e. on my account, on my behalf, for my advantage, id. ib. 9, 22, 15:lentae adversum imperia aures,
Tac. A. 1, 65.—Esp. often of friendly feeling, love, esteem, respect toward or for one (cf. Ruhnk. ad Ter. And. 4, 1, 15; Manut. ad Cic. Fam. 9, 22; Heusing. ad Cic. Off. 1, 11, 1;Hab. Syn. 49): est enim pietas justitia adversus deos,
Cic. N. D. 1, 41, 116; id. Off. 3, 6, 28:adhibenda est igitur quaedam reverentia adversus homines,
id. ib. 1, 28, 99 Beier:sunt quaedam officia adversus eos servanda, a quibus injuriam acceperis,
id. ib. 1, 11, 33:adversus merita ingratissimus,
Vell. 2, 69, 5:summa adversus alios aequitas erat,
Liv. 3, 33, 8:ob egregiam fidem adversus Romanos,
id. 29, 8, 2; so id. 45, 8, 4 al.:beneficentiā adversus supplices utendum,
Tac. A. 11, 17.— More rarelyof the general relation of an object or act to a person or thing (v. ad, I. D. 1.), in relation, in respect, or in regard to a thing:2.epistula, ut adversus magistrum morum, modestior,
as addressed to a censor of manners, Cic. Fam. 3, 13, 8:quasi adversus eos acquieverit sententiae,
in regard to the same, Dig. 49, 1; 3, 1.—In a hostile sense, against (the most usual class. signif. of this word): “Contra et adversus ita differunt, quod contra, ad locum, ut: contra basilicam; adversus, ad animi motum, ut: adversus illum facio; interdum autem promiscue accipitur,” Charis. p. 207 P.; cf. Cort. ad Sall. J. 101, 8:► a.advorsum legem accepisti a plurimis pecuniam,
Plaut. Truc. 4, 2, 48:advorsum te fabulare illud,
against thy interest, to thy disadvantage, id. Stich. 4, 2, 11:stultus est advorsus aetatem et capitis canitudinem, id. ap. Fest. s. v. canitudinem, p. 47: advorsum animi tui libidinem,
Ter. Hec. 4, 1, 19:adversum leges, adversum rem publicam,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:respondebat, SI PARET, ADVERSUM EDICTUM FECISSE,
id. ib. 2, 3, 28, §69: me adversus populum Romanum possem defendere,
id. Phil. 1, 13 al. —In the histt., of a hostile attack, approach, etc.:gladiis districtis impetum adversus montem in cohortes faciunt,
Caes. B. C. 1, 46:adversus se non esse missos exercitus,
Liv. 3, 66:bellum adversum Xerxem moret,
Aur. Vict. Caes. 24, 3:copiis quibus usi adversus Romanum bellum,
Liv. 8, 2, 5:adversus vim atque injuriam pugnantes,
id. 26, 25, 10 al.:T. Quintius adversus Gallos missus est,
Eutr. 2, 2: Athenienses adversus tantam tempestatem belli duos duces deligunt, Just. 3, 6, 12 al.—Among physicians, of preventives against sickness, against (v. ad, I. A. 2.):adversus profusionem in his auxilium est,
Cels. 5, 26; 6, 27 al.:frigidus jam artus et cluso corpore adversum vim veneni,
Tac. A. 15, 64.— Trop.:egregium adversus tempestates receptaculum,
Plin. Ep. 2, 17, 4; so id. ib. 2, 15, 36.—Hence: firmus, invictus, fortis adversus aliquid (like contra), protected against a thing, firm, fixed, secure:advorsum divitias animum invictum gerebat,
Sall. J. 43, 5:invictus adversum gratiam animus,
Tac. A. 15, 21:adversus convicia malosque rumores firmus ac patiens,
Suet. Tib. 28:Adversus omnes fortis feras canis,
Phaedr. 5, 10, 1; and in opp. sense: infirmus, inferior adversus aliquid, powerless against, unequal to:fama, infirmissimum adversus vivos fortes telum,
Curt. 4, 14:infirmus adversum pecuniam,
Aur. Vict. Caes. 9, 6:inferior adversus laborem,
id. Epit. 40, 20.Adversus is rarely put after the word which it governs:b.egone ut te advorsum mentiar,
Plaut. Aul. 4, 7, 9:hunc adversus,
Nep. Con. 2, 2; id. Tim. 4, 3:quos advorsum ierat,
Sall. J. 101, 8.—It sometimes suffers tmesis:Labienum ad Oceanum versus proficisci jubet,
Caes. B. G. 6, 33:animadvortit fugam ad se vorsum fieri,
Sall. J. 58:animum advortere ad se vorsum exercitum pergere,
id. ib. 69: ad Cordubam versus iter facere coepit, Auct. B. Hisp. 10 and 11; cf. in-versus:in Galliam vorsus castra movere,
Sall. C. 56; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 78; the Eng. to-ward: to us ward, Psa. 40, 5; and the Gr. eis-de: eis halade, Hom. Od. 10, 351. -
5 impēnsa (inp-)
impēnsa (inp-) ae, f [impensus; sc. pecunia], disbursement, expenditure, outlay, cost, charge, expense: impensam fecimus in macrocolā: nullā impensā, without cost: nostra, O.: pecuniae, L.: parcere impensae, economize, Iu.: turpes: cenarum, H.: meis impensis, at the expense of my reputation, N.: inpensas conferre, make contribution, Iu.—Outlay, cost, waste: cruoris, O.: operum, V.: officiorum, L. -
6 auctoritas
auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,I.In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;II.syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),
originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,
Cic. Inv. 1, 28, 43:utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,
id. N. D. 3, 38, 91.—Esp.,A.A view, opinion, judgment:B.errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,
Cic. Clu. 50, 139:reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,
id. Imp. Pomp. 20; 22:Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,
id. N. D. 3, 3, 7:plus apud me antiquorum auctoritas valet,
id. Lael. 4, 13.—Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.C.auctor, I. C.): auctoritatem defugere,
Plaut. Poen. 1, 1, 19:Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,
Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,
id. Off. 3, 27, 100:jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,
id. Verr. 2, 1, 42:ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,
id. Att. 10, 1, 1:his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,
Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,
Cic. Fam. 6, 6, 2.—Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:2.si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?
Cic. Caecin. 18, 51:verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,
id. ib. 18, 52:legio auctoritatem Caesaris persecuta est,
id. Phil. 3, 3:nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,
under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,Esp., in political lang., t. t.a.Senatūs auctoritas,(α).The will of the senate:(β).agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,
Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,A decree of the senate, = Senatūs consultum:b.Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,
Cic. Leg. 2, 15, 37:sine senatūs auctoritate foedus facere,
id. Off. 3, 30, 109:Senatūs auctoritas gravissima intercessit,
id. Fam. 1, 2 fin.:responditque ita ex auctoritate senatūs consul,
Liv. 7, 31:imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,
id. 26, 2:Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,
Suet. Claud. 12:citra senatūs populique auctoritatem,
id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,
Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;the latter, one that is passed without opposition,
Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—Auctoritas populi, the popular will or decision:c.isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,
Cic. Imp. Pomp. 22; so,publica,
Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—D.Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:E.qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,
Cic. Verr. 2, 2, 49:Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,
id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;videtur enim auctoritatem adferre peccandi,
id. N. D. 3, 35, 85:Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,
id. Phil. 8, 8.—Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):F.ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,
Cic. Verr. 2, 1, 48:id maximā auctoritate philosophi adfirmant,
id. Off. 3, 29, 105:Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,
Vell. 2, 32:optimatium auctoritatem deminuere,
Suet. Caes. 11; so,auctoritatem habere,
Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:adripere,
id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:facere,
to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:imminuere,
Cic. de Or. 2, 37 fin.:levare,
id. Ac. 2, 22, 69:fructus capere auctoritatis,
id. Sen. 18, 62:Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?
id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,
Varr. R. R. 2, 5:sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,
more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,
id. Fl. 4:utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,
id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,
id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:auctoritas praecipua lupo (pisci),
Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:unguentorum,
id. 13, 1, 2, § 4:auctoritas dignitasque formae,
Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,
that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—An example, pattern, model:G.omnium superiorum auctoritatem repudiare,
Cic. Verr. 2, 3, 19:memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,
id. Sest. 6, 14:valuit auctoritas,
id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,
id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:2.cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,
Cic. Off. 2, 9, 34:desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,
id. Fl. 22, 53:Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?
id. Div. 2, 54, 110:tollitur omnis auctoritas somniorum,
id. ib. 2, 59, 123:cum ad vanitatem accessit auctoritas,
id. Lael. 25, 94.—Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.a.A record, document:b.videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,
Cic. Verr. 1, 3, 7:nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,
id. ib. 2, 3, 62, § 146.—The name of a person who is security for something, authority:H.cum auctoritates principum conjurationis colligeret,
Cic. Sull. 13, 37:sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,
id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:quod in auctoritatibus praescriptis exstat,
Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):J.lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,
Cic. Caecin. 19, 54:usūs auctoritas fundi biennium est,
id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17. -
7 authoritas
auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,I.In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;II.syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),
originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,
Cic. Inv. 1, 28, 43:utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,
id. N. D. 3, 38, 91.—Esp.,A.A view, opinion, judgment:B.errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,
Cic. Clu. 50, 139:reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,
id. Imp. Pomp. 20; 22:Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,
id. N. D. 3, 3, 7:plus apud me antiquorum auctoritas valet,
id. Lael. 4, 13.—Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.C.auctor, I. C.): auctoritatem defugere,
Plaut. Poen. 1, 1, 19:Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,
Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,
id. Off. 3, 27, 100:jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,
id. Verr. 2, 1, 42:ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,
id. Att. 10, 1, 1:his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,
Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,
Cic. Fam. 6, 6, 2.—Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:2.si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?
Cic. Caecin. 18, 51:verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,
id. ib. 18, 52:legio auctoritatem Caesaris persecuta est,
id. Phil. 3, 3:nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,
under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,Esp., in political lang., t. t.a.Senatūs auctoritas,(α).The will of the senate:(β).agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,
Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,A decree of the senate, = Senatūs consultum:b.Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,
Cic. Leg. 2, 15, 37:sine senatūs auctoritate foedus facere,
id. Off. 3, 30, 109:Senatūs auctoritas gravissima intercessit,
id. Fam. 1, 2 fin.:responditque ita ex auctoritate senatūs consul,
Liv. 7, 31:imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,
id. 26, 2:Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,
Suet. Claud. 12:citra senatūs populique auctoritatem,
id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,
Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;the latter, one that is passed without opposition,
Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—Auctoritas populi, the popular will or decision:c.isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,
Cic. Imp. Pomp. 22; so,publica,
Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—D.Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:E.qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,
Cic. Verr. 2, 2, 49:Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,
id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;videtur enim auctoritatem adferre peccandi,
id. N. D. 3, 35, 85:Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,
id. Phil. 8, 8.—Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):F.ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,
Cic. Verr. 2, 1, 48:id maximā auctoritate philosophi adfirmant,
id. Off. 3, 29, 105:Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,
Vell. 2, 32:optimatium auctoritatem deminuere,
Suet. Caes. 11; so,auctoritatem habere,
Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:adripere,
id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:facere,
to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:imminuere,
Cic. de Or. 2, 37 fin.:levare,
id. Ac. 2, 22, 69:fructus capere auctoritatis,
id. Sen. 18, 62:Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?
id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,
Varr. R. R. 2, 5:sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,
more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,
id. Fl. 4:utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,
id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,
id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:auctoritas praecipua lupo (pisci),
Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:unguentorum,
id. 13, 1, 2, § 4:auctoritas dignitasque formae,
Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,
that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—An example, pattern, model:G.omnium superiorum auctoritatem repudiare,
Cic. Verr. 2, 3, 19:memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,
id. Sest. 6, 14:valuit auctoritas,
id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,
id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:2.cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,
Cic. Off. 2, 9, 34:desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,
id. Fl. 22, 53:Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?
id. Div. 2, 54, 110:tollitur omnis auctoritas somniorum,
id. ib. 2, 59, 123:cum ad vanitatem accessit auctoritas,
id. Lael. 25, 94.—Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.a.A record, document:b.videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,
Cic. Verr. 1, 3, 7:nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,
id. ib. 2, 3, 62, § 146.—The name of a person who is security for something, authority:H.cum auctoritates principum conjurationis colligeret,
Cic. Sull. 13, 37:sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,
id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:quod in auctoritatibus praescriptis exstat,
Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):J.lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,
Cic. Caecin. 19, 54:usūs auctoritas fundi biennium est,
id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17. -
8 autoritas
auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,I.In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;II.syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),
originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,
Cic. Inv. 1, 28, 43:utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,
id. N. D. 3, 38, 91.—Esp.,A.A view, opinion, judgment:B.errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,
Cic. Clu. 50, 139:reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,
id. Imp. Pomp. 20; 22:Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,
id. N. D. 3, 3, 7:plus apud me antiquorum auctoritas valet,
id. Lael. 4, 13.—Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.C.auctor, I. C.): auctoritatem defugere,
Plaut. Poen. 1, 1, 19:Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,
Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,
id. Off. 3, 27, 100:jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,
id. Verr. 2, 1, 42:ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,
id. Att. 10, 1, 1:his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,
Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,
Cic. Fam. 6, 6, 2.—Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:2.si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?
Cic. Caecin. 18, 51:verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,
id. ib. 18, 52:legio auctoritatem Caesaris persecuta est,
id. Phil. 3, 3:nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,
under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,Esp., in political lang., t. t.a.Senatūs auctoritas,(α).The will of the senate:(β).agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,
Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,A decree of the senate, = Senatūs consultum:b.Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,
Cic. Leg. 2, 15, 37:sine senatūs auctoritate foedus facere,
id. Off. 3, 30, 109:Senatūs auctoritas gravissima intercessit,
id. Fam. 1, 2 fin.:responditque ita ex auctoritate senatūs consul,
Liv. 7, 31:imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,
id. 26, 2:Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,
Suet. Claud. 12:citra senatūs populique auctoritatem,
id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,
Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;the latter, one that is passed without opposition,
Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—Auctoritas populi, the popular will or decision:c.isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,
Cic. Imp. Pomp. 22; so,publica,
Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—D.Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:E.qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,
Cic. Verr. 2, 2, 49:Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,
id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;videtur enim auctoritatem adferre peccandi,
id. N. D. 3, 35, 85:Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,
id. Phil. 8, 8.—Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):F.ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,
Cic. Verr. 2, 1, 48:id maximā auctoritate philosophi adfirmant,
id. Off. 3, 29, 105:Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,
Vell. 2, 32:optimatium auctoritatem deminuere,
Suet. Caes. 11; so,auctoritatem habere,
Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:adripere,
id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:facere,
to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:imminuere,
Cic. de Or. 2, 37 fin.:levare,
id. Ac. 2, 22, 69:fructus capere auctoritatis,
id. Sen. 18, 62:Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?
id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,
Varr. R. R. 2, 5:sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,
more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,
id. Fl. 4:utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,
id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,
id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:auctoritas praecipua lupo (pisci),
Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:unguentorum,
id. 13, 1, 2, § 4:auctoritas dignitasque formae,
Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,
that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—An example, pattern, model:G.omnium superiorum auctoritatem repudiare,
Cic. Verr. 2, 3, 19:memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,
id. Sest. 6, 14:valuit auctoritas,
id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,
id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:2.cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,
Cic. Off. 2, 9, 34:desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,
id. Fl. 22, 53:Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?
id. Div. 2, 54, 110:tollitur omnis auctoritas somniorum,
id. ib. 2, 59, 123:cum ad vanitatem accessit auctoritas,
id. Lael. 25, 94.—Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.a.A record, document:b.videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,
Cic. Verr. 1, 3, 7:nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,
id. ib. 2, 3, 62, § 146.—The name of a person who is security for something, authority:H.cum auctoritates principum conjurationis colligeret,
Cic. Sull. 13, 37:sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,
id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:quod in auctoritatibus praescriptis exstat,
Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):J.lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,
Cic. Caecin. 19, 54:usūs auctoritas fundi biennium est,
id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.
См. также в других словарях:
Reputation management — is the process of tracking an entity s actions and other entities opinions about those actions; reporting on those actions and opinions; and reacting to that report creating a feedback loop. All entities involved are generally people, but that… … Wikipedia
Reputation (as Property) — • The outcome of a person s meritorious activity Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Reputation (As Property) Reputation (as Property) … Catholic encyclopedia
Reputation — For other uses, see Reputation (disambiguation). Reputation of a social entity (a person, a group of people, an organization) is an opinion about that entity, typically a result of social evaluation on a set of criteria. It is important in… … Wikipedia
Critical reputation of Arthur Sullivan — Main article: Arthur Sullivan Arthur Sullivan by John Everett Millais The critical reputation of the British composer Arthur Sullivan has fluctuated markedly in the 150 years since he came to prominence. At first, critics regarded him as a… … Wikipedia
Shakespeare's reputation — In his own time, William Shakespeare (1564 – 1616) was seen as merely one among many talented playwrights and poets, but ever since the late 17th century he has been considered the supreme playwright, and to a lesser extent poet, of the English… … Wikipedia
With You and Without You — was a book written by Ann M. Martin in 1986.Liza O Hara s family is abruptly confronted with the news that Mr. O Hara is dying from heart disease. After the initial shock the family unites to make his last months as enjoyable as possible… … Wikipedia
Bad Reputation — Infobox Album | Name = Bad Reputation Type = Album Artist = Thin Lizzy Released = September 2, 1977 Recorded = Toronto, May June 1977 Genre = Hard rock Length = 35:50 Label = Mercury Producer = Tony Visconti Reviews = * Allmusic Rating|4.5|5… … Wikipedia
My Reputation — Directed by Curtis Bernhardt Produced by Jack L. Warner Henry Blanke … Wikipedia
Bad Reputation (album de Thin Lizzy) — Bad Reputation Album par Thin Lizzy Sortie 2 septembre 1977 Enregistrement Mai Juin 1977 Toronto, Canada Durée 35:50 Genre … Wikipédia en Français
U.S. states without major sports teams — There are currently 25 U. S. states without major sports teams, when U.S. major league sports are defined as MLB, the NFL, the NBA, and the NHL. Reasons The reasons for this are mixed. Often it is because of a lack of population density or size… … Wikipedia
Brotherhood Without Banners — The Brotherhood Without Banners is an outlaw organization in George R.R. Martin s epic fantasy series A Song of Ice and Fire. Also known as the Knights of the Hollow Hill, their goals include fighting the Lannisters and protecting the common… … Wikipedia